به نام خداوند لوح و قلم
یادداشتی به مناسبت ۶ دی، روز سردفتر
پیوند میان قانون و انسانیت
ما سردفتران اسناد رسمی، در سالروز «کاتبین بالعدل»، با شما از تعهدی سخن میگوییم که ریشه در آیه ۲۸۲ سوره بقره دارد؛ جایی که نوشتن نه یک توصیه، بلکه یک تکلیف، امانت و مسئولیت الهی است. سردفتری در امتداد این روح قرآنی، استمرار یک رسالت معنوی است؛ رسالتی که وظیفهاش پاسداری از عدالت در متن قانون و وجدان است
در این روزگار که فناوری بر عرصههای مختلف سایه افکنده است، وظیفه خود میدانیم مرز میان «ثبتِ ماشینی» و «عدالتِ انسانی» را تبیین کنیم.
ما به حاکمیت و جامعه یادآور میشویم که ما سامانه نیستیم، بلکه وجدانِ بیدارِ قانونایم. ما پیوندِ زندهایم میان وجدانِ انسانی و ساختارِ حقوقی.
اگرچه سامانهها ابزاری برای ذخیرهسازی دادهها هستند، اما عدالتِ زنده حاصلِ تپشِ وجدانِ سردفتر است، نه حافظهی سردِ ماشینها.
سامانه تنها میپرسد «چگونه؟» اما ما میپرسیم «آیا حق است؟»
این پرسشگریِ اخلاقی، تمایزِ بنیادینِ ما با رباتها و کُدهای بیاحساس است؛ چرا که ربات معنای حق را نمیفهمد، اما قلمِ ما از وجدانِ زندهی انسانی فرمان میپذیرد؛ وجدانی که هم حق را میشناسد و هم قانون را.
رسالتِ ما در دفاترِ اسنادِ رسمی، فراتر از یک شغل، آیینهداریِ ارادهی آزادِ انسانها و حراست از کرامتِ آنان است. تعهدِ ما بر صفحهی قانون نوشته شده، اما سایهاش بر آسمانِ اخلاق گسترده است. آنجا که ناآگاهی یا فریب ممکن است حق را بلرزاند، این قلم باید بایستد و حقیقت را ثبت کند.
ما در سنگرِ دفاترِ اسنادِ رسمی:
پاسدارِ حقیقت و حافظِ حقوقِ مردمیم، تا هیچ ارادهای تحتِ اجبار یا فریب نلرزد.
صیانت از حقوقِ اقشارِ آسیبپذیر، از جمله زنان، کودکان، کهنسالان و ناتوانان را وظیفهی شرعی و قانونیِ خود میدانیم.
بهعنوان نگهبانانِ خاموشِ عدالت، پیش از آنکه نزاعی شکل بگیرد، با قلمِ خود صلح و پایداری مینویسیم.
در این روزگار که فناوری بر عرصههای مختلف سایه افکنده است، وظیفه خود میدانیم مرز میان «ثبتِ ماشینی» و «عدالتِ انسانی» را تبیین کنیم.
ما به حاکمیت و جامعه یادآور میشویم که ما سامانه نیستیم، بلکه وجدانِ بیدارِ قانونایم. ما پیوندِ زندهایم میان وجدانِ انسانی و ساختارِ حقوقی.
اگرچه سامانهها ابزاری برای ذخیرهسازی دادهها هستند، اما عدالتِ زنده حاصلِ تپشِ وجدانِ سردفتر است، نه حافظهی سردِ ماشینها.
سامانه تنها میپرسد «چگونه؟» اما ما میپرسیم «آیا حق است؟»
این پرسشگریِ اخلاقی، تمایزِ بنیادینِ ما با رباتها و کُدهای بیاحساس است؛ چرا که ربات معنای حق را نمیفهمد، اما قلمِ ما از وجدانِ زندهی انسانی فرمان میپذیرد؛ وجدانی که هم حق را میشناسد و هم قانون را.
رسالتِ ما در دفاترِ اسنادِ رسمی، فراتر از یک شغل، آیینهداریِ ارادهی آزادِ انسانها و حراست از کرامتِ آنان است. تعهدِ ما بر صفحهی قانون نوشته شده، اما سایهاش بر آسمانِ اخلاق گسترده است. آنجا که ناآگاهی یا فریب ممکن است حق را بلرزاند، این قلم باید بایستد و حقیقت را ثبت کند.
ما در سنگرِ دفاترِ اسنادِ رسمی:
پاسدارِ حقیقت و حافظِ حقوقِ مردمیم، تا هیچ ارادهای تحتِ اجبار یا فریب نلرزد.
صیانت از حقوقِ اقشارِ آسیبپذیر، از جمله زنان، کودکان، کهنسالان و ناتوانان را وظیفهی شرعی و قانونیِ خود میدانیم.
بهعنوان نگهبانانِ خاموشِ عدالت، پیش از آنکه نزاعی شکل بگیرد، با قلمِ خود صلح و پایداری مینویسیم.
سند رسمی در نگاه ما، تنها کاغذی مهرخورده نیست؛ بلکه ستون فقرات نظم اجتماعی و زیربنای ساختار اقتصادی کشور است . ما معتقدیم که اگر حق نوشته نشود، فراموش میشود و عدالت بدون ثبتِ درست، پایدار نخواهد ماند .
اکنون، پس از بیش از صد سال خدمت در سنگر اعتماد عمومی، ما بار دیگر با وجدان خویش تجدید عهد میکنیم و شرافت خود را وثیقه امانتداری خویش قرار دهیم :
که اجازه ندهیم در هیاهوی فناوری، روح قانون از عدالت و وجدان انسانی جدا شود؛
و قانون را چنان پاس داریم که عدالت در سایهاش معنا یابد.
. امنیت حقوقی شهروندان در پیچ و خم کدهای بیروح گم نشود .
حتی اگر روز سردفتر به هزار و یک دلیل به خاموشی برگزار شود و جشنی و پاسداشتی برای ان صورت نگیرد باکی نیست چرا که ثبت است بر جریده عالم دوام ما
